مادران باردار هله هوله نخورند !!
تحقیقات نشان می‌دهد، مادرانی که در دوره بارداری خود هله هوله می خورند، در واقع خطر ابتلا به چاقی را در کودکان خود افزایش می‌دهند.
همچنین کودکانی که از این مادران متولد می شوند بیشتر به بیماری دیابت، افزایش کلسترول و فشار خون مبتلا می‌شوند.
به گفته محققان در صورتی که مادران شیرده تغذیه مناسبی نداشته باشند، خطرات مشابهی در انتظار فرزندانشان خواهد بود.
از سوی دیگر در صورتی که افزایش وزن مادران در طی بارداری بیش از حد معمول باشد، احتمال بروز چاقی در کودکان آنها افزایش می‌یابد.
این در حالی است که در 20 سال اخیر با توجه به ورود انواع و اقسام هله هوله‌های چرب و شیرین به بازار، تعداد کودکان چاق سه برابر شده است.
نکته قابل توجه این است که نوزادان پسری که از مادران هله هوله خور متولد می شوند، در مقایسه با نوزادان دختر چاق‌تر می شوند.
پزشکان می‌گویند:
هر چند عوامل متعددی در بروز چاقی موثر است، اما به طور حتم تغذیه غلط مادران یکی از این موارد است.
به گفته آنها هر چند پرهیز غذایی دشوار است، ولی مادران باید از چند ماه قبل از بارداری تا پایان دوره شیردهی از خوردن هله هوله خودداری کنند تا حداقل یکی از عوامل چاق شدن کودکانشان را حذف کرده باشند
قبل از اینکه باردار شوید،به این نکات توجه کنید!
کودک شما زندگی خوب و سلامتی را شروع خواهد کرد، در صورتی که شما قبل از بارداری از سلامت کامل برخوردار باشید بهداشت ناحیه تناسلی و معاینات دوره‌ای بسیار مهم است.
بهتر است درباره روابط زناشویی و مشکلات خود با پزشک
خود صحبت کنید. اگر این مشکلات درمان و برطرف نشوند منشاء بسیاری از ناسازگاری‌ها
و اختلالات و حتی بیماری‌ها خواهند شد.
معاینه داخلی پزشک درصورتی که متوجه شود، احتمالا مشکلی وجود دارد،
معاینه داخلی انجام می‌دهد.
دستگاه تناسلی و لگن شما از نظر
عفونت احتمالی مورد بررسی قرار می‌گیرد. در صورتی که مبتلا به عفونت باشید یا
بیماری‌ای مانند کیست یا فیبروز داشته باشید، حتما تحت درمان قرار خواهید گرفت.
اینکه پزشکان توصیه می‌کنند، چند ماه قبل از تصمیم‌گیری
برای بارداری به پزشک مراجعه کنید، برای این است که در صورت وجود مشکلات پزشکی یا
بیماری کاهش یا اضافه وزن حتما زمان کافی برای رسیدن به سلامت کامل داشته باشید و
با اطمینان فرزندی سالم به‌دنیا آورید.
تست سرطان همان‌طور که ابتدای این بحث گفته شد، یکی از معاینات دوره‌ای
شما انجام تست سرطان پاپ‌اسمیر است.
این تست برای زنان جوان، سالی یک‌بار انجام می‌شود تا مادران مطمئن شوند برای
باردارشدن مشکلی ندارند. آزمایش ادرار درصورتی که مبتلا به عفونت دستگاه ادراری
هستید یا علائمی از سوزش ادرار دارید، پزشک برای شما درخواست آزمایش ادرار می‌کند.
عفونت دستگاه ادراری در صورتی که درمان نشود، ممکن است
منجر به سقط، تولد نوزاد کم‌وزن یا زایمان زودرس می‌شود. پس بهتر است قبل از تصمیم
برای باردارشدن، عفونت ادراری خود را درمان کنید.
آزمایش خون درصورتی که قبل از بارداری برای کنترل وضعیت سلامت به پزشک
مراجعه کنید، حتما پزشک آزمایش‌های خونی لازم را برایتان درخواست می‌کند.
کم‌خونی و چربی و قند خونتان کنترل می‌شود و درصورت وجود مشکل -که
براساس تاریخچه پزشکی‌تان مشخص می‌شود- پزشک همان آزمایش خاص را درخواست می‌کند.
بررسی فشارخون در اولین ویزیت متخصص زنان، فشار خون شما اندازه گرفته
می‌شود تا مشخص شود در چه حدی است. در صورت بالابودن فشار خون، پزشک توصیه‌های
لازم را برایتان انجام می‌دهد. زنان بارداری که مبتلا به فشار خون بالا هستند، ممکن است به بیماری
پره‌اکسی یا فشار خون حاملگی مبتلا شوند.
بنابراین خوب است قبل از تصمیم به باردارشدن، برای
چکاپ نزد پزشک بروید و مشکل فشار خون خود را برطرف یا حداقل آن را کنترل کنید.
آزمون بیماری‌های منتقله از راه جنسی با انجام یک آزمون آزمایشگاهی،
می‌توانید مطمئن شوید که مبتلا به بیماری‌هایی مانند ایدز یا کلامیدیا و هرپس
نیستید.
انجام یک آزمایش خون ساده، می‌تواند بارداری موفق و سالمی برای شما به
دنبال داشته باشد. واکسیناسیون بسیاری از عفونت‌های قابل پیشگیری در صورتی که
درمان نشوند، می‌توانند سبب سقط یا نقایصی هنگام تولد نوزاد شوند.
با انجام آزمایش خون مشخص می‌شود که شما علیه بیماری‌هایی مانند سرخجه
مصون هستید یا خیر. در صورتی که واکسیناسیون سرخجه برایتان انجام شد، باید حداقل 3
ماه از باردارشدن جلوگیری کنید؛ چرا که در صورت بارداری کودک شما ممکن است دچار
کوری، کری، التهاب مغز و مشکلات قلبی شود.
فرق حاملگی‌های اول و دوم
اغلب مادران تصور می‌کنند که دومین بارداری‌شان هم کم و بیش شبیه اولی است اما این تصور اشتباهی است، شما منتظر یک فرزند دیگر هستید، وضعیت و حالت‌تان متفاوت است، واکنش بدن و حتی مغز شما هم به‌گونه‌ای دیگر است...
ممکن است بپرسید چه تفاوت‌هایی در دومین بارداری مشهود است؟ این مطلب می‌کوشد تا به همین سوال پاسخ دهد.
اغلب مادران در اولین بارداری با سوالاتی اینچنینی درگیرند؛ کی اولین
تکان‌های فرزندم را حس می‌کنم؟ بعد از ماه پنجم می‌خواهم بدانم پسر است یا دختر؟
کی 9 ماه تمام می‌شود و من او را در بغلم حس می‌کنم؟ و... در بارداری دوم شما با
لحظه‌های جالب‌تری مواجه خواهید شد. دومین بارداری همراه با آرامشی است که قبلا آن را تجربه نکرده‌اید حتی
اگر مشکلاتی برایتان به وجود بیاید. به عنوان نمونه ممکن است با زایمان زودتر از
موعد مقرر مواجه شوید. بعضی اوقات هم با وجود تغییرات شکمتان که هفته به هفته
شاهدش هستید آن هیجان بار اول را احساس نمی‌کنید اما این مساله جای ناراحتی ندارد.
فرزند دوم شما هرگز حالت‌های فرزند اول را ندارد چرا که هیچ بارداری‌ای شبیه به هم
نیست.
برآمدگی شکم
در اولین بارداری تقریبا تا ماه چهارم شما می‌توانید از لباس‌های قبل از بارداری‌تان استفاده کنید اما این بار تقریبا این گردی شادی‌بخش در ماه سوم بسیار بیشتر خودش را نشان می‌دهد و به مراتب واضح‌تر است و تقریبا پنهان کردنش غیرممکن است! پوست شکم شما کشیده شده و ماهیچه‌های این بخش از نظر طولی افزایش پیدا کرده‌اند.
این اتفاق در این 3 ماهه اول بیشتر می‌افتد. از نظر روان‌شناسی هم این موضوع کمی توجیه دارد. مادر این شرایط را قبلا تجربه کرده پس به صورت ناخودآگاه این پذیرش را به شکم خود می‌دهد که زودتر خود را نشان دهد. ذهن مادر در این روند چون تجربه قبلی را داشته سریع‌تر با تغییرات فیزیکی سازگاری پیدا می‌کند و بالطبع سریع‌تر هم نمود پیدا می‌کند.
خستگی و کمردرد
احساس خستگی می‌کنید؟ اصلا تعجب نکنید خصوصا اگر فاصله بین بارداری اول تا دوم شما کمتر از 3 سال باشد این احساس خستگی بیشتر است. به هر حال شما باید حین بارداری نیازهای کودک اولتان را هم برآورده کنید؛ گریه‌های احتمالی شبانه، غذا دادن و کلا توجه و نگهداری مادرانه که مطمئنا در تمام روز همراه شماست، انرژی خاصی از شما می‌گیرد.
به علاوه ممکن است شما مادر شاغل هم باشید پس به تمام این مسایل استرس محل کار و حمل و نقل یعنی مسیری که در رفت‌وآمد هستید هم اضافه کنید. در نتیجه خستگی این بارداری و تفاوت آن با بار اول را درک می‌کنید. همراه این نوع خستگی اغلب به خاطر اضافه‌وزنی که دارید، گاهی اوقات احساس کمردرد هم خواهید کرد. حواستان باشد. سعی کنید در این ماه‌ها هنگام در آغوش کشیدن فرزند اولتان، خیلی به خودتان فشار نیاورید. دردهای بعدی خصوصا در ناحیه سیاتیک را فراموش نکنید.
افزایش وزن و سنگینی زانوها
نترسید! بهتر است با برخی تغییرات فیزیولوژیکی که شاید در اولین بارداری تجربه کرده‌اید آشنا شوید. اولین نشانه‌ای که اغلب در ماه‌های آخر بارداری دوم ظاهر می‌شود عدم تحمل ادرارتان است چرا که در این ماه‌ها عضلات مثانه شما مانند قبل قوی نیستند و به اصطلاح کمی شل می‌شوند.
دومین تغییر که در ماه‌های اول بارداری شاهدش هستید، زانوها و پاهایتان و احتمال مبتلا شدن به واریس است. به دلیل اینکه رگ‌های شما در اولین بارداری کمی گشاد شده‌اند. بهترین راهکار پیاده‌روی سبک و نیم‌ساعته در روز است. افزایش وزن هم که حتما در اولین بارداری تجربه کرده‌اید و تا مقداری طبیعی است اما ظاهرا کمی این نکته هم در دومین بارداری مهم‌تر است پس به تغذیه‌تان و رساندن ویتامین‌های لازم به بدنتان دقت کنید. مصرف ماهی و سبزیجات را هم فراموش نکنید.
آمادگی ذهنی
همه پزشکان در این زمینه با هم، هم‌رأی هستند که اغلب مادران یا بهتر است بگوییم والدین احساس می‌کنند چون این موقعیت را یک بار تجربه کرده‌اند در برابر عمل انجام‌شده‌ای قرار نمی‌گیرند اما بیشترین آماده‌سازی در مورد فرزند اول است، اینکه آیا او به این شرایط حسودی می‌کند؟
چه فضایی را باید ایجاد کنیم که او هم در این آماده شدن سهمی داشته باشد؟ روش‌های جدیدی برای انتقال این موضوع به فرزندتان وجود دارد؛ کتاب‌ها، سی‌دی‌های آموزشی و کارتون‌های مختلف، ذهن فرزند و حتی خودتان را برای ورود تازه‌واردتان آماده می‌کند. البته این تجربه بارداری دوم است!
انقباضات پس از بارداری
بعد از به دنیا آمدن فرزند دوم انقباضات پس از بارداری با شدت و مدت‌زمان بیشتری همراه است. تعجب نکنید. این موضوع واقعا طبیعی است. بعد از دومین بارداری برگشتن رحم به حالت اولیه و درآمدن از آن انقباض‌ها، کم شدن وزن بدن، کم شدن خون‌ریزی و... احتیاج به زمان دارد. در هر صورت برای برگشتن به حالت نرمال قبلی چه از نظر فیزیکی چه از نظر روحی به خودتان زمان بدهید. اگر بارداری دوم شما بعد از سن 35 سالگی باشد این تغییرات خصوصا در زمینه کم شدن وزن با کندی بیشتری انجام می‌شود.
سقط به دفع حاملگی قبل از ۲۰ هفتگی یا دفع جنین زیر۵۰۰ گرم گفته می شود که این مساله می تواند خود به خود اتفاق بیفتد یا به دلایلی مثلا به دلیل حفظ جان مادر اقدام به این کار شود. سقط یک مشکل شایع در کل بارداری هاست، به طوری که ۱۲ درصد کل بارداری ها در نهایت سقط می شوند که البته موارد خودخواسته جدا از این آمار است.
اکثریت سقط ها در اوایل بارداری یعنی ۳ ماهه اول اتفاق می افتد و شایع ترین علت این اتفاق مشکلات جنین است که مشکل وراثتی و ژنتیکی است اما وقتی پدر و مادر این جنین ها از نظر ژنتیکی بررسی می شوند فقط درصد کمی از آنها مشکل دارند و این به معنای آن است که اختلال ژنتیکی جنین یک مساله اتفاقی بوده و امکان تکرار این مساله در حاملگی بعدی بسیار کم است. ازعلل دیگر سقط سن پدر و مادر است و در این بین بخصوص سن مادر اهمیت بیشتری دارد، به طوری که اگر مادر بالای ۴۰ سال داشته باشد احتمال سقط به ۲۶ درصد می رسد.
از علل دیگر بیماری هایی مثل کم کاری تیروئید است، بخصوص در مناطقی که کمبود ید در غذا وجود دارد. همین طور بیماری دیابت به خصوص در موارد شدید می تواند موجب سقط شود. بیماری سلیاک نیز از بیماری هایی است که موجب نازایی و سقط می شود. برخلاف تصور عموم کمبودهای غذایی و حتی تهوع و استفراغ های شدید بارداری موجب سقط نمی شوند، اما مصرف سیگار و الکل و همین طور مصرف بیش از ۵ فنجان قهوه در روز احتمال سقط را بالا می برد.اشعه ایکس که در رادیولوژی ها استفاده می شود در مقادیر زیاد منجر به سقط و آسیب به جنین می شود، اما در مقادیر بسیار کمی که برای کارهای تشخیصی انجام می شود موجب سقط نمی شود. برخی سموم محیطی نیز موجب سقط می شوند از جمله گازهای بیهوشی اگر به مدت طولانی استفاده شوند، برای پرسنل اتاق عمل خطرناک بوده و احتمال سقط را زیاد می کند.
انجام جراحی های بدون عارضه در مادر احتمال سقط را بیشتر نمی کند. باز هم برخلاف تصور عمومی ضربه های ساده عامل سقط نیستند و فقط ضربه های بزرگ و شدید امکان سقط را افزایش می دهند. از علل دیگر وجود اختلالات ساختمانی در رحم و دهانه آن است، مثلا فیبروم ها براساس محل قرارگیری شان منجر به سقط می شوند همین طور چسبندگی های داخل رحمی که اغلب به دنبال سقط های خشن و آلوده رخ می دهد، می تواند منجر به سقط شود.
اختلالات ساختمانی مادرزادی رحم مثل رحم دوشاخ کمتر منجر به سقط می شود، اما مشکل نارسایی دهانه رحم که به دلیل دستکاری های رحمی در حاملگی های قبلی یا به صورت مادرزادی وجود دارد منجر به سقط در سه ماهه دوم یا زایمان زودرس می شود که تنها راه درمان آن دوختن دهانه رحم و استراحت در کل دوره بارداری است.
همیشه تصور می‌شود که زایمان و باروری جزء تفکیک ناپذیر زندگی زن به شمار می‌رود. شاید عده کمی از مردها اعتراف کنند که به این ویژگی ذاتی زن غبطه می‌خورند؛ یعنی توانایی بارداری و حیات بخشیدن به کودکی که از تاریکی ازل به دنیا می‌آید. اما «مادری» فقط یک واژه نیست، مادر چه در دوره‌های انسان‌های نخستین و چه امروز در جوامع مدرن به نحو غریبی واژه مسوولیت‌آوری است؛ در واقع آنقدر حساس و تعهدآور که بهتر است آن را به فعل تبدیل کنیم یا به مصدر: «مادری کردن».
آیا استعداد مادری‌کردن به شکل ارثی در زن وجود دارد یا جنس مونث باید با تلاش و تحمل سختی، آن را بیاموزد؟ در غرب مسیری که به عنوان جنبش آزادی زن مطرح شد، گاهی اوقات در زنان متجدد ترس مخوفی از این مصدر پدید می‌آورد.
مادری‌کردن به طرزی هراسناک، تمامی فعالیت مادی و خلاقه زن را محدود می‌کرد، احساسی که برخی تجربه می کنند ، احساس اسارت جسمی و روحی در ازای جان‌بخشی به کودک. اما حتی زن‌های موجود امروزی غرب نیز در مفاهیم تعریف شده فمینیستی این دوران با تردید نگاه می‌کنند. آنان به راستی می‌خواهند که «مادر» باشند؛ حتی اگر دلیل آن را ندانند.
زن، روح پیچیده‌ای دارد چراکه قبل از هرچیز در زندگی‌اش با عشق سروکار دارد، او خواهان آگاهی گسترده‌ای از خویش است اما می‌خواهد با عشق به این آگاهی برسد و مادر شدن بهترین بهانه را برای عاشقی یک زن فراهم می‌آورد. برای یک زن مادر شدن یعنی صاحب همه‌چیز شدن؛ چراکه ناگهان با حضور یک کودک، جوهره زنانگی، خلاقیت و ظرفیت عشق‌ورزی خود را کشف می‌کند. زن به عنوان یک انسان می‌تواند شاغل، همسر یا محبوب باشد اما هر زنی نمی‌تواند مادر باشد و این امر منطقا به تجربه جسمانی زن مربوط نیست بلکه به آمادگی روحی او برای بچه‌دار‌شدن بستگی دارد.
زنان از زنانه شدن خود به هنگام مادری لذت می‌برند و این دروغ است اگر بگوییم که زن برای رشد فردی، کودکش را قربانی کند. چرا که می‌بینیم حتی زنان موفق اما بدون فرزند از فقدان حس ایثارگری در خود ناراحتند و گاهی وقت‌ها عروسک، جانور اهلی و حتی شغل خود را جایگزین فرزند می‌کنند اما این بهانه‌ها نمی‌تواند ظرفیت مادری وجود آنها را جواب دهد.
جنبش‌های معاصر زنان آنها را به اندیشه‌ای رهنمون کرد که باور کنند دارای منبع ناتمامی از انرژی جسمی و روحی هستند در حالی‌که زن نیز چون مرد انسان است و اگر بخواهد زمانی را برای بارداری و بالندگی یک کودک سپری کند، به‌طور قطع باید بهای آن را بپردازد و بهای آن دست‌کم در 7 سال نخست زندگی بچه یعنی پایبندی به خانه و فراموشی بسیاری از رویاها و آرزوها است؛ اما آیا ارزش آن را دارد؟
جان بالبی در سال 1953 کتابی نوشت با عنوان : «مراقبت از کودک و بالندگی عشق». هسته اصلی این اثر بر اهمیت ماندن کودکان در منزل و نزد مادر تاکید داشت. نظریه پردازان فمینیست به این ایدئولوژی تاختند زیرا این نظر را تقویت می کرد که فقط مادر باید مسئول مراقبت از کودک باشد. در حالی که جنبش آزادی زنان به طور مستمر نشان داده است که مسئولیت مراقبت از کودک یکی از دلایل فرودستی زنان است.
شاید از نگاه نویسندگان و صاحبنظران فیمینیست ، بچه‌دار شدن ارزش این تبعید 7 ساله را نداشت اما در این میان و خیل نظریات دفاع از حقوق زنان در غرب نکته‌ای پنهان می‌ماند و آن شکوفایی استعدادهای یک زن بعد از تولد بخشیدن به یک کودک است. «پاملا آبوت» یکی از صاحبنظران فمینیست چندی پیش در کتاب جامعه‌شناسی زنان اذعان می‌دارد: «ما چاره‌ای جز بازسازی مفاهیم نداریم. باید در مفاهیم دفاع از حقوق زنان به دگرگونی‌هایی برسیم چرا که زنان خود نیاز به باروری را احساس می‌کنند و انکار بارداری و باروری، بیماری‌های روحی به همراه می‌آورد. زنان از زنانه شدن خود به هنگام مادری لذت می‌برند و این دروغ است اگر بگوییم که زن برای رشد فردی، کودکش را قربانی کند. چرا که می‌بینیم حتی زنان موفق اما بدون فرزند از فقدان حس ایثارگری در خود ناراحتند و گاهی وقت‌ها عروسک، جانور اهلی و حتی شغل خود را جایگزین فرزند می‌کنند اما این بهانه‌ها نمی‌تواند ظرفیت مادری وجود آنها را جواب دهد.
به هر حال تمایل به باروری اگر در زن هم ذاتی نباشد، اکتساب در آن نقش مهمی دارد. به بازی‌های دختران خردسال نگاه کنید از غذا پختن تا شستن عروسک سپس عشق ورزیدن به فرزندشان یعنی عروسک را تجربه می‌کنند. تصویر زن بدون فرزند و ضد فرزند، تصویر تعریف شده ایست که جامعه‌شناسی فمینیستی تلاش داشت که در زن ارائه بدهد. اما باروری یعنی توانایی زندگی بخشیدن به موجودی که نبوده است و سپس تلاش برای مراقبت از آن و چه چیز انسان را بیشتر به خودشکوفایی می‌رساند مگر توانایی عشق ورزیدن به فرزندش. ما هرچه را از زن بگیریم این تمایل گرفتنی نیست.