سقط جنین-چرا سقط جنین اهمیت دارد؟

سقط جنین-چرا سقط جنین اهمیت دارد؟

سقط جنین چیست؟

حاملگی موفق به بارداری اطلاق می شود که طی آن جنین رشد و تکامل خود را پیدا کرده و ضمن حفظ سلامت مادر منجر به تولد نوزادی سالم شود.

در خلال حاملگی ، سه ماهه اول ، دوم و سوم هر کدام خصوصیات مهم و خاص خود را دارا هستند . هر مرحله دارای عوامل خاص برای مادر و جنین است که می تواند تهدید کننده سلامت آنها باشد.

سقط جنین شایعترین عارضه حاملگی در سه ماهه اول حاملگی می باشد که موجب استرس روحی شدید در زوجهای مشتاق فرزند می شود.

۷۰-۸۰% حاملگی ها به مرحله حیات نمی رسد و براورد می شود ۵۰% بارداری ها قبل از تاخیر در اولین قاعدگی دفع می شوند.

حدود ۲۰-۱۵% بارداری های شناخته شده به سقط جنین منتهی می شوند.

سقط جنین یعنی به مقصد نرسیدن حاملگی و در واقع یکی از فوریتهای زنان و مامایی می باشد.

عوارض جدی سقط جنین شامل خونریزی ، عفونت ، شوک باکتریال( شوکی که در اثر عفونت ایجاد می شود) می باشند. همچنین خطر مرگ و میر مادر به دنبال سقط جنین وجود دارد .

در بیمارانی که سابقه یک بار سقط جنین داشته اند احتمال سقط جنین در حاملگی بعدی انها حدود ۲۰% است.

پیامدهای سقط جنین برای یک زن چیست؟

به دلیل اینکه در اکثر موارد سقط جنین به هر شکل همراه با خونریزی می باشد ادامه خونریزی به دنبال سقط جنین و یا خونریزی در طی آن می تواند برای سلامت مادر زیان بار بوده و منجر به کمخونی و مشکلات جسمی و روحی حتی به مرگ مادر منجر شود.

بروز عفونت و زخمهای عفونی در خارج و داخل رحم به دلیل دستکاری های انجام شده در حین ختم حاملگی می تواند منجر به عفونت لوله و چسبندگی داخل رحمی و عقیمی دائم زن شود.

زنانی که دچار سقط می شوند گرفتار واکنش سوگواری فوق العاده شدیدی می شوند. مهمترین پاسخ با احساس گناه مشخص می شود . کاملا” منطقی است که اگر فرض کنیم این ناراحتی عاطفی با از دست دادن بارداری های مکرر پیچیده تر خواهد شد.

پدیده سقط جنین چگونه اتفاق می افتد؟

بیش از ۸۰% سقط ها در سه ماهه اول حاملگی رخ می دهد و پس از آن این میزان به سرعت کاهش می یابد. علت بروز سقط جنین همیشه مشخص نیست ولی در ماههای اول حاملگی تقریبا” در همه موارد مرگ جنین ، قبل از سقط جنین صورت می گیرد. به این دلیل بررسی علل سقط جنین شامل تعیین علت مرگ جنین در صورت امکان می باشد.

عوامل ایجاد کننده سقط جنین در زنان به دو دسته عمده تقسیم می شود که عبارتند از :

۱٫ عوامل جنینی شامل :

الف- نمو غیر طبیعی تخم که در ۴۰% موارد اختلال رشد منجر به سقط جنین خود به خود می شود.

ب- ناهنجاریهای ارثی و ژنتیکی جنین: آمار به دست آمده نشان میدهد حدود ۲۰-۱۵% حاملگی ها منجر به سقط جنین می شود که ۶۰-۵۰% موارد سقط جنین به دلیل ناهنجاری های ارثی و ژنتیکی جنین می باشند.

۲٫عوامل مربوط به مادر :

الف- بیماریهای عفونی مادر: عفونتهای مادری به ویژه سرخچه ، تب مالت و عفونتهای مقاربتی می تواند منجر به سقط جنین شود.

ب- بیماری های مزمن ناتوان کننده در مادر: بیماری هایی نظیر سل ، سرطان ، افزایش فشار خون ، بیماری کلیوی می تواند منجر به مرگ جنین و سقط جنین شود.

ج – بیماریهای غدد: بیماری های غدد نظیر کم کاری تیروئید ، دیابت قندی می تواند منجر به سقط جنین شود.

د- مصرف دارو و عوامل محیطی: مصرف سیگار ، الکل ، داروهای ضد بارداری و سموم محیطی نظیر سرب ، آرسنیک در مادر می تواند منجر به سقط جنین شود.

ه – عدم پذیرش ایمنی بدن: جنین از لحاظ ژنتیک یک عامل خارجی برای مادر است و بدن مادر بر علیه آن آنتی بادی ساخته و جنین را دفع می نماید. در یک بارداری طبیعی جفت آنتی بادی های متوقف کننده می سازد که مانع دفع جنین می شود

و – ناهنجاری های رحمی: در بعضی زنان نقص تکاملی رحم در دوران جنینی منجر به ایجاد رحم دو شاخ یا یک شاخ و یا انواع ناهنجاری های شکلی رحم می شود که این نقایص می تواند منجر به سقط جنین شود همچنین وجود فیبروم یا چسبندگی رحم نیز می تواند باعث سقط جنین در زن باردار شود.

ز – نارسایی دهانه رحم: باز بودن بیش از حد دهانه رحم به دلیل مادرزادی یا کشش بیش از حد در باز کردن آن در هنگام سقط یا زایمان قبلی منجر به نارسایی و ضعف دهانه رحم شده و می تواند ایجاد سقط خود به خودی نماید. سقط در این موارد معمولا” پس از سه ماهه اول حاملگی اتفاق می افتد .

خطر سقط جنین با تعداد زایمانها و نیز سن مادر زیاد می شود به طوریکه مطالعات انجام شده نشان می دهد که سقط جنین در زنان باردار زیر ۲۰ سال و بالای ۴۰ سال بیشتر است . همچنین در پدران خیلی جوان یا پیر نیز افزایش سقط جنین مشاهده شده است. بالاخره میزان بروز سقط با حامله شدن خانمها در عرض سه ماه پس از زایمان افزایش می یابد.

انواع سقط جنین چیست؟

بروز سقط جنین در زنان اکثرا” به صورت خود به خودی اتفاق می افتد .مگر اینکه سقط به طور عمدی انجام شود

زمانی که سقط خود به خودی بدون استفاده از راههای دارویی یا مکانیکی برای تخلیه رحم صورت می گیرد به آن سقط خود به خودی اطلاق می شود. در این حالت پس از مرگ جنین در داخل رحم خونریزی در داخل بافت رحم اتفاق می افتد و تخم از دیواره رحم جدا می شود و انقباضات رحم را تحریک کرده که در نهایت منجر به دفع محصولات حاملگی می شود.

در زنان باردار همه این مراحل ذکر شده در بالا به دنبال هم اتفاق نمی افتد و ممکن است هر زن در یکی از این مراحل متوقف شده و دچار خونریزی شود به همین دلیل سقط خود به خودی به موارد ذیل تقسیم بندی می شود.

1-تهدید به سقط

2-سقط غیر قابل اجتناب

3-سقط ناقص

4- سقط کامل

5-سقط فراموش شده

6-سقط مکرر

در موارد تهدید به سقط مقدار خونریزی زنانه و درد شکمی بسیار کم ، علائم بارداری پابر جا و حاملگی ممکن است ادامه یابد.

در سقط غیر قابل اجتناب، بیمار آبریزش داشته و دهانه رحم باز می شود . بنابر این سقط جنین غیر قابل اجتناب است.

در سقط جنین ناقص دهانه رحم کاملا” باز بوده و خونریزی زیاد و دردهای انقباضی در زیر شکم وجود دارد در این حالت مقداری از محصولات حاملگی دفع شده اما چون مقدار زیادی از این محصولات در رحم باقی می ماند سقط ناقص است.

در سقط کامل به دنبال خونریزی قبلی که رخ داده است محتویات رحم به طور کامل خارج شده است.

در سقط فراموش شده جنین مرده است ولی برای مدتی (حتی ماهها) در رحم باقی مانده و هنوز دفع نشده است در این حالت علائم حاملگی نیز ناپدید شده اند.

سقط مکرر یا عادتی :

بیشتر از سه سقط جنین پشت سر هم را که احتمالا” در اثر یک علت مشترک رخ داده سقط مکرر گویند.

سقط عمدی در چه مواردی اتفاق می افتد؟

سقط جنین عمدی به معنای ختم حاملگی با دارو یا عمل جراحی قبل از زمانی است که جنین بتواند زنده متولد شود این سقط به دو دسته تقسیم می شود:

۱-     سقط غیر قانونی

۲-     سقط درمانی

از آنجایی که سقط جنین در بعضی موارد جهت پیشگیری از صدمات جدی یا دائمی به مادر یا جهت حفظ زندگی یا سلامت مادر قابل اجرا می باشد لذا سقط جنین عمدی از سال ۱۹۷۳ تاکنون مرجعیت پیدا کرده است.

سقط درمانی یکی از انواع سقط جنین عمدی بوده که به منظور حفظ سلامت مادر در موارد ذیل انجام می شود:

۱- زمانی که ادامه حاملگی زندگی مادر را به مخاطره می اندازد یا شدیدا” به سلامت او صدمه وارد می کند.

۲- زمانی که ادامه حاملگی منجر به تولد نوزادی با ناهنجاریهای فیزیکی شدید یا کند ذهنی می گردد.

سقط جنین غیر قانونی در واقع سقط جنین هایی است که توسط پزشکان غیر مسئول ، افراد غیر پزشک و با استفاده از امکانات غیر قانونی صورت می گیرد و اکثرا” توسط شخصی انجام می گیرد که مورد تایید قانون کشور نمی باشد . این گونه سقط های غیر قانونی اغلب با خونریزی شدید ، عفونت ، شوک عفونی و نارسایی حاد کلیه همراه هستند و در اکثر موارد منجر به مرگ مادر می شوند.

در هر کشور مباحث مذهبی و قومی قابل توجهی درباره سقط جنین غیر قانونی یا عمدی وجود دارد و در اکثر قوم ها و مذاهب از جمله دین اسلام انجام سقط جنین عمدی حرام می باشد.

روشهای تشخیص سقط جنین چیست؟

شایعترین علامت و نشانه سقط جنین وجود خونریزی واژینال می باشد.

خونریزی واژینال در زنان باردار در اوایل حاملگی ۴ علت شناخته شده دارد که عبارتند از :

۱-     بچه انداختن یا سقط جنین

۲-     حاملگی خارج رحمی

۳-     بیماری جفت ( بچه خوره یا مول)

۴-     ضایعه بافت دهانه رحم یا مهبل

بروز هرگونه خونریزی واژینال در زنان باردار غیر طبیعی است و بایستی علت خونریزی واژینال توسط پزشک یا ماما بررسی شود ولی در اکثر موارد خونریزی در سه ماهه اول حاملگی نشان دهنده سقط جنین می باشد .

بر حسب نوع سقط جنین علائم ایجاد شده متفاوت است بطوریکه :

در تهدید به سقط مقدار خونریزی واژینال بسیار کم و حتی در حد لکه بینی می باشد .

در سقط ناقص یا غیر قابل اجتناب خونریزی واژینال اغلب زیاد و دردهای انقباضی در زیر شکم همراه با انقباضات رحمی وجود دارد . ممکن است مقداری از محصولات حاملگی دفع شوند.

در سقط کامل خونریزی واژینال زن باردار زیاد و محتویات رحم کاملا” خارج می شود.

در سقط عفونی که اغلب بعد از سقط جنین ناقص یا دستکاری رحم تحت شرایط غیر بهداشتی رخ می دهد علاوه بر درد و خونریزی بسیار شدید ، تب و ترشح بدبو نیز وجود داشته و ممکن است علائم شوک عفونی نیز بروز کند.

در سقط فراموش شده به دلیل مرگ جنین ، جفت فعالیت خود را از دست داده و بنابر این علائم حاملگی نظیر ویار حاملگی ، تغییر رنگ نوک پستان ها و … از بین می رود. علاوه بر این زن باردار احساس سنگینی در لگن کرده و رشد رحم او متوقف می شود. ترشحات مهبلی در این نوع سقط جنین اکثرا” آبکی و قهوه ای رنگ ( به رنگ خون مانده ) می باشد.

در سقط مکرر مهمترین علامت وجود خونریزی و خارج شدن محصولات حاملگی سه بار یا بیشتر در سه بارداری می باشد.

برای زن بارداری که دچار علائم سقط جنین شده است چه کار می توان کرد؟

در صورت وجود هر گونه خونریزی واژینال در دوران بارداری فورا” زن باردار را نزد پزشک ببرید.

در صورت وجود لکه بینی بدون درد با پزشک وی مشورت کنید .

در صورت توصیه پزشک به استراحت در منزل به محض افزایش میزان خونریزی یا ادامه خونریزی پس از استراحت ، زن باردار را به بیمارستان ببرید.

در صورت وجود خونریزی همراه با درد و حساسیت شکمی حتما” زن باردار را به بیمارستان ببرید.

خانمی که علائم بروز سقط جنین را دارد پس از مراجعه به پزشک بهتر است استراحت در بستر داشته و با آنها مشاوره انجام شود.

در صورتیکه گروه خون مادر منفی است بایستی پس از سقط جهت تزریق آمپول روگام با پزشک مشورت شده و اقدام لازم انجام شود.

زایمان زنان را باهوش ‌تر می ‌کند

زایمان زنان را باهوش ‌تر می ‌کند

مغز زنان در هنگام بارداری و بعد از تولد فرزندشان رشد می ‌کند و همین عامل باعث باهوش ‌تر شدن آن‌ ها می ‌شود.

به این ترتیب این عقیده ی قدیمی که گفته می ‌شد زنان در هنگام بارداری و بعد از تولد فرزندشان کم ‌هوش ‌تر می ‌شوند، به طور کامل رد می‌ شود؛ چرا که تحقیقات نشان می ‌دهد در این دوران میزان مواد خاکستری مغز زنان افزایش پیدا می‌ کند.

محققان متوجه شدند مغز مادرانی که تازه صاحب فرزند شده‌ اند به دلیل تعاملات جدید با نوزاد رشد می ‌کنند و منحنی یادگیری مادر به سمت بالا صعود می ‌کند.

این محققان مغز 19 زن را که به تازگی صاحب فرزند شده بودند اسکن کردند. بعد از 4 هفته دوباره از مغز مادران عکس‌ برداری شد و محققان متوجه شدند حجم مواد خاکستری مغز در این مدت افزایش داشته است.

این در حالی است که در انسان ‌های بالغ معمولا ظرف مدت کوتاه چند ماهه، میزان مواد خاکستری مغز تغییر چندانی نمی ‌کند، مگر آن ‌که آن‌ ها در حال یادگیری مطالب جدید باشند یا دچار آسیب مغزی یا بیماری شوند و یا محیط زندگی آن‌ ها به طور قابل توجهی تغییر کند.

محققان معتقدند تغییرات هورمونی در بدن مادر و تلاش آن ‌ها برای ارتباط برقرار کردن با نوزاد تازه متولد شده و تامین نیازهای او باعث می‌ شود تعداد سلول‌ های مغزی افزایش پیدا کند.

از نواحی مغزی که بعد از تولد نوزاد تحت تاثیر قرار می‌ گیرند می ‌توان به قسمت ‌های پردازش احساسات و پاداش، استنتاج، قضاوت و کورتکس پری فرانتال مغز اشاره کرد.

این در حالی است که مادرانی که بیش از دیگر زنان نوزاد خود را خاص، زیبا، ایده ‌آل، کامل و مانند این ها می ‌دانند رشد مغزی بهتری نسبت به مادرانی دارند که کم ‌تر این احساسات را در مورد فرزند خود دارند. رشد مغزی این مادران به طور خاص در قسمت‌ هایی که مسوول پردازش و درک احساسات است بیش از دیگران به چشم می ‌خورد.

زایمان در بارداری دوقلو یا چندقلویی

زایمان در بارداری دوقلو یا چندقلویی

اگر من چندقلو حامله باشم، آیا باید حتما سزارین کنم؟

الزاما خیر. اینکه آیا شما می توانید برای فرزندان خود از زایمان طبیعی استفاده کنید یا خیر، تا حد زیادی به نحوه قرار گرفتن آنها در رحم شما بستگی دارد.

اکثر متخصصان، تا زمانی که شرایط زیر برقرار باشد، استفاده از زایمانِ طبیعی را توصیه می کنند:

* سر بچه ها به سمت پایین قرار گرفته باشد (در حدود 40% از دوقلوها، این حالت رُخ می دهد).

* نه شما و نه نوزادها، هیچ کدام با مشکلی مواجه نباشید که استفاده از سزارین را ضروری کند.

* هنگام زایمان، سن بارداری شما حداقل 33 هفته باشد.

* دوقلوهای شما، هر کدام یک و نیم کیلوگرم یا بیشتر وزن داشته و هر دو با سرعت مشابهی رشد کرده باشند.

از سوی دیگر، اگر سر اولین کودک از دوقلوها (یعنی کودکی که در مسیر زایمان، پایین تر قرار دارد) به سمت پایین نباشد، یا اگر دوقلوها از یک کیسه آمنیوتیک مشترک استفاده می کنند، یا اگر شما بیش از 2 جنین دارید، می توانید برای یک عمل سزارین برنامه ریزی شده، آماده شوید.

در صورتی که سر اولین کودک از دوقلوها به سمت پایین باشد، اما سر کودکِ دوم به سمت پایین نباشد، توافق کلی در مورد روش مناسب وجود ندارد. برخی از متخصصان بر این باورند که امتحان کردن روش زایمان طبیعی می تواند یک انتخاب منطقی باشد؛ در حالی که برخی دیگر از متخصصان اظهار می کنند که جراحی سزارین برنامه ریزی شده در این حالت، بهترین روش ممکن است.

نهایتا، شما باید بدانید که حتی اگر نوزاد اول را با موفقیت و به صورت طبیعی به دنیا بیاورید، باز هم احتمال آن وجود دارد که برای زایمان نوزاد دوم به جراحیِ سزارین نیاز پیدا کنید. این اتفاق در 10% از موارد می افتد و حتی هنگامی که سر نوزاد اول به طرف پایین قرار دارد، احتمال بروز این اتفاق بیشتر است. در واقع، در یک مطالعه مشخص شد که در بارداری دوقلوها که سر کودک اول به سمت پایین قرار داشت ولی سر کودک دوم به طرف پایین نبود، تقریبا در 1 مورد از هر 4 مورد (یعنی 25% موارد) برای زایمان کودک دوم نیاز به سزارین بود.

با فرض اینکه من بتوانم زایمان طبیعی را امتحان کنم، زایمان من چقدر با حاملگی معمولی (یک قلوها) متفاوت خواهد بود؟

برای شما (در مقایسه با زنانی که تنها یک کودک را حمل می کنند)، احتمال بروز عوارض مختلف در هنگام زایمان و تولد نوزادان بیشتر است؛ بنابراین باید حتما به گونه ای برنامه ریزی کنید که زایمان شما در بیمارستان صورت گیرد.

عوارض احتمالی عبارتند از بیرون زدگی بند ناف در هنگام پاره شدن کیسه آب، جداشدگی جفت (خصوصا بعد از تولد اولین نوزاد از دوقلوها)، و خونریزی پس از زایمان هم در سزارین و هم در زایمان طبیعی. به همین دلیل، رعایت برخی احتیاطها و پیشگیریها، ضروری است.

اولا، شما باید پزشک متخصص زنان و زایمانی را انتخاب کنید که در زایمان دوقلوها، مهارت داشته باشد. این دکتر باید در بیمارستانی کار کند که کادر پزشکی مناسب فورا هنگام زایمان شما حضور یابند. همچنین در محل پرستاری از کودکان در بیمارستان، باید امکانات نگهداری از کودکان نارس فراهم باشد، زیرا برخی از دوقلوها کمی زود به دنیا می آیند.

در بدو ورود به بیمارستان، سونوگرافی انجام می شود تا وضعیت نوزادان را در رحم شما مشخص کند. همچنین برای شما آنژیوکت (سوزن مخصوصی برای تزریق مایعات و داروها به داخل ورید) نصب می کنند و در طول زایمان هر یک از بچه ها نیز ارزیابی سلامت جنین بطور پیوسته انجام می گیرد.

در صورتی که بخواهید از داروهای ضد درد برای زایمان خود استفاده کنید، استفاده از بیهوشی موضعی اپیدورال (Epidural) می تواند بهترین انتخاب باشد. همچنین بیهوشی موضعی اپیدورال می تواند در ادامه زایمان نیز به عنوان مسکن کمکی (در صورتی که پزشک پس از زایمان نوزاد اول بخواهد دست خود را درون رحم شما ببرد تا وضعیت قرار گرفتن نوزاد دوم را تغییر دهد؛ یا اینکه برای نوزاد دوم، به جراحی سزارین فوری نیاز داشته باشید)، مورد استفاده قرار گیرد.

وقتی زمان زایمان فرا می رسد، زایمان شما باید در یک اتاق مجهز به تجهیزات جراحی (و نه در یک اتاق زایمان معمولی) انجام گیرد. تیم پزشکی شما ممکن است شامل یک یا دو متخصص زنان، یک ماما (در صورتی که در طول دوران حاملگی، تحت نظر ماما بوده اید)، یک متخصص بیهوشی (در مواردی که شما باید تحت جراحی سزارین قرار بگیرید، حداقل دو پرستار (به همراه پرستارهای کمکی در حالت آماده باش)، و دو متخصص اطفال (برای هر یک از نوزادان، یک متخصص اطفال)، و در صورت امکان همسر یا کمک زایمان شما باشد.

پس از اینکه اولین نوزاد به دنیا آمد، پزشک شما، وضعیت قرار گرفتن و همچنین اندازه کودک دوم را از روی شکم یا از داخل رحم (و یا با استفاده از سونوگرافی) ارزیابی می کند.

آنچه پس از این رخ می دهد، به وضعیت نوزاد دوم بستگی دارد. در صورتی که سر نوزاد دوم در نزدیکی دهانه رحم قرار داشته و به اندازه کافی در مجرای واژن پایین آمده باشد، پزشک شما، کیسه آمنیوتیک را پاره کرده و ضربان قلب نوزاد را تحت نظر می گیرد.

انقباضات زایمان معمولا اندکی پس از زایمان نوزاد اول، شروع می شوند (در صورتی که این اتفاق رخ ندهد، ممکن است دارویی به شما تزریق شود که موجب انقباض عضلات رحم و در نتیجه القای زایمان می شود) و شما نوزاد دوم را به همان مقداری که نوزاد اول را به سمت بیرون رانده بودید، هل خواهید داد؛ هرچند این بار ممکن است برای این کار، به تلاش کمتری از سوی شما نیاز باشد.

نوزاد دوم ممکن است تنها چند دقیقه پس از نوزاد اول به دنیا بیاید، یا اینکه فاصله بین آنها ممکن است تا نیم ساعت یا بیشتر نیز طول بکشد. در صورتی که ضربان قلب کودک در حالت طبیعی باقی نماند یا عوارض دیگری در طول این مدت رخ دهند، زایمان نوزاد دوم بدون معطلی به صورت سزارین انجام خواهد گرفت.

اگر سر کودک دوم به سمت پایین نباشد، اما کپلهای او تا محوط لگنی شما پایین آمده باشند، به این حالت "بریچ" گفته می شود و پزشک شما ممکن است برای تولد او جراحی سزارین را انجام دهد.

در صورتی که نه سر و نه کپلهای نوزاد در نزدیکی دهانه رحم شما قرار نداشته باشند (که حتی اگر قبل از زایمان نوزاد اول، سر نوزاد دوم به سمت پایین قرار داشته باشد، ممکن است پس از تولد اولی، وضعیت نوزاد دوم در درون رحم تغییر کرده و به این حالت در بیاید)، پزشک شما ممکن است تکنیک "تغییر دادنِ وضعیتِ قرار گرفتنِ نوزاد در داخلِ رحم" یا internal podalic version را مورد استفاده قرار دهد. این روش، شامل وارد کردن دست در داخل رحم، گرفتن پای نوزاد و ابتدا در آوردن پاهای کودک از داخل شکم می شود و نیاز به تبحر زیادی دارد و البته همیشه موفقیت آمیز نیست و ممکن است با خطراتی همراه باشد. در برخی موارد، استفاده از روش سزارین برای به دنیا آوردن کودک دوم، ضروری خواهد بود.

عمل سزارین چگونه خواهد بود؟

در صورتی که شما برایِ زایمانِ دوقلو یا چندقلوها از سزارین استفاده کنید، عمل شما تا حدودی مشابه با سایر عملهای سزارین خواهد بود، اما چند تفاوت نیز خواهد داشت. یکی از تفاوتها این است که پرسنل پزشکی بیشتری در اتاق زایمان شما حضور خواهند داشت. به طور معمول، دو متخصص زنان و زایمان، یک متخصص بیهوشی و دو پرستار در اتاق خواهند بود تا در طول عمل مراقب شما باشند، اما ممکن است برای هر یک از کودکان، یک متخصص اطفال و یک پرستار نیز به صورت اختصاصی در اتاق زایمان حاضر شوند. (به عنوان مثال اگر شما سه قلو حامله باشید، ممکن است تا 11 نفر در اتاق عمل حضور یابند).

همچنین برای هر یک از نوزادها، یک محفظه یا دستگاه گرم کننده نوزاد در اتاق عمل موجود بوده و تجهیزات احیا نیز مهیا می شوند. بسته به اندازه و محل قرار گرفتن نوزادها، ممکن است شما به برش بزرگتری در سزارین نیاز داشته باشد.

دوران بهبود و نقاهت من پس از زایمان، چگونه خواهد بود؟

این مورد به این بستگی دارد که شما از زایمان طبیعی یا سزارین استفاده کرده باشید؛ همچنین به وجود یا عدم وجود عوارض دیگر (مانند خونریزی پس از زایمان) نیز بستگی دارد. در صورتی که همه چیز به خوبی پیش برود، شما می توانید حداکثر ظرف دو روز پس از زایمان طبیعی و ظرف چهار روز پس از سزارین، از بیمارستان مرخص شوید.

همه خانمهایی که به تازگی کودکی را به دنیا می آورند، تا حد زیادی از کمکهای آشنایان یا دوستان برای نگهداری از نوزاد خود بهره می برند؛ اما اگر شما باید از نوزادان دوقلو یا چندقلو نگهداری کنید، زحمت بیشتری را متحمل خواهید شد. پس سعی کنید تا جایی که می توانید از افراد دیگری که می توانند در منزل به شما کمک کنند، بهره بگیرید.

برخی از نوزادان را نمی توان به سرعت به منزل منتقل کرد. از آنجا که احتمال بروز عوارض در چندقلوها بیشتر است، خصوصا در مواردی که نوزادها زودتر از موعد طبیعی یا با اندازه یا وزن کمتر از مقدار نرمال به دنیا می آیند، احتمال بستری شدن آنها در بخش "مراقبتهای ویژه نوزادان" یا NICU وجود دارد. این کار برای تقریبا یک چهارم از دوقلوها، سه چهارم از سه قلوها و تقریبا همه چند قلوها با تعداد بیشتر از سه نوزاد، ضروری خواهد بود.

اگر می خواهید خودتان به نوزادها شیر بدهید، این کار را خیلی زود شروع کرده و تا زمانی که در بیمارستان هستید، از پرسنل آن برای این کار راهنمایی بخواهید. اگر در زمینه شیردهی به دوقلوها مشکل یا سوالی داشته باشید می توانید با انجمن ترویج و تغذیه با شیر مادر نیز ارتباط بگیرید و از راهنمائی های متخصصین آن استفاده کنید.

در صورتی که نوزادان شما در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بوده و هنوز آمادگی تغذیه از راه دهان را ندارند، شما باید در این مدت، شیر خود را بدوشید. تا زمانی که در بیمارستان هستید احتمالا پرسنل بیمارستان به شما آموزشهای لازم را خواهند داد و زمانی که به خانه می روید می توانید یکی از انواع شیردوشها را تهیه کنید.

روزه‌داری، بارداری و شیردهی

روزه‌داری، بارداری و شیردهی

با حلول ماه رمضان، بسیاری از خانم‌های باردار و شیرده به این سوال فکر می‌کنند که آیا آنها هم قادرند روزه بگیرند و این نخوردن و نیاشامیدن در طول روز به علت روزه‌داری و گرسنگی و تشنگی متعاقب آن تاثیری روی بارداری و شیردهی آنان دارد یا خیر و آیا به جنین آنها آسیب نخواهد رسید؟ آیا نوزادشان رشد مناسبی خواهد داشت؟ این سوالات در سطح وسیعی از زنان شیرده و باردار مطرح است.

سلامت جنین هنگام روزه‌داری مادر از دو جنبه تغذیه مادر و اختلال در سوخت و ساز بدن قابل بررسی است. تغذیه مناسب مادر به طور معمول با افزایش وزن وی کنترل می‌شود که به طور متوسط 12-9 کیلوگرم است. احتمال تولد نوزاد با وزن کمتر از وزن طبیعی در مادرانی که تغذیه مناسب ندارند بیشتر است. هنگام روزه‌داری نیز وزن مادران می‌تواند به مقدار کالری که مصرف می‌کنند تغییر کند. بنابراین روزه‌داری مادر باردار و شیرده قطعا روی سلامت مادر و نوزاد او تاثیر دارد اما می‌توان این تاثیرات را کاهش داد.

آیا روزه برای مادر باردار خطر دارد و اگر مادر باردار خواست روزه بگیرد در چه مرحله‌ای از بارداری می‌تواند روزه بگیرد؟

زن باردار در سه ماه اول بارداری به ویژه هشت هفته اول به دلیل تشکیل سلول‌های مغزی جنین نباید روزه بگیرد. کمبود قند در سه ماه اول بارداری به شدت روی رشد عمومی جنین موثر است و این امر به ویژه در فصولی که مدت روزه‌داری طولانی‌تر است از حساسیت بیشتری برخوردار است.

روزه‌داری در سه ماهه دوم تاثیرات سویی بر جنین ندارد اما در سه ماه سوم برای اینکه 50 تا 70 درصد انرژی جنین از گلوکز مادر تامین می‌شود، روزه‌داری سبب افزایش برداشت ذخایر چربی و به دنبال آن افزایش ترکیبات کنونی در خون مادر می‌شود این ترکیبات از طریق جفت وارد گردش خون جنین شده و به سیستم عصبی او آسیب می‌رساند بنابراین در این دوره روزه توصیه نمی‌شود.

چنانچه زن بارداری حدود هشت ساعت ناشتا باقی بماند قندخون او نسبت به حد طبیعی کمتر شده و با افزایش مدت زمان گرسنگی احتمال افزایش کتون در خون مادر وجود دارد.

چنانچه تصمیم به روزه‌داری به مدت بیش از 3 روز مداوم دارید بهتر است با پزشک خود مشورت نمایند. تا او بر اساس شرایط جسمانی شما- وضعیت چنین توصیه‌های لازم را به شما بنماید. حاملگی‌های پرخطر مانند افراد مبتلا به دیابت بارداری- چندقلویی، کم‌خونی، و فشارخون و عدم رشد مناسب جنین، سابقه حاملگی‌های ناموفق قبلی....... بهتر است روزه نگیرند.

آیا با استراحت یک زن باردار قادر است روزه بگیرد؟

زن باردار زمانی می‌تواند فریضه روزه را به جا آورد که فعالیت روزانه کمی داشته باشد و آزمایش‌های خون و ادرار او نیز طبیعی باشد. اگر خانم‌های باردار روزه گرفتند نباید از خانه بیرون بروند و فعالیت کمی باید داشته باشند. خصوصا اگر هوا گرم است حتما باید در منزل باشند.

همچنین باید مقدار کالری مورد نیاز ‌آنها براساس قد، وزن و سن حاملگی به وسیله پزشک محاسبه شود. اگر مقدار کالری با وعده‌های سحری، افطاری و شام و میان‌وعده‌های میان آنها مناسب بود، می‌توانند با مشورت پزشک روزه بگیرند. البته اگر بیماری‌ خاصی نداشته باشند.

علاوه بر این رژیم غذایی برای زنان باردار سالم روزه‌دار باید حاوی پروتئین، سبزی و میوه‌ها و خوراکی‌های شیرین مفید و مغذی مانند خرما باشد. در وعده‌های افطار از مایعات و مواد غذایی سبک استفاده کنند و به فاصله چند ساعت شام میل کنند و هنگام سحر از مواد غذایی حاوی کربوهیدرات، گردو، خشکبار و خرما استفاده کنند. و در صورت بروز سردرد سرگیجه روزه را متوقف کنند.

بعضی از افراد در مواقع گرسنگی دچار سردرد، ضعف، سرگیجه و بی‌حالی می‌شوند. این افراد حتما باید با مشاوره با پزشک روزه بگیرند.

روزه برای چه مادرانی ضرر دارد؟

کمبود وزن اولیه مادر زیر 50 کیلوگرم، نامناسب بودن رشد جنین در داخل رحم، کاهش مایعات آمینوتیک اطراف جنین، افزایش فشارخون در دوران حاملگی و مسمومیت حاملگی از مواردی است که زنان باردار در صورت بروز نباید بر روزه گرفتن اصرار داشته باشند.

آیا روزه‌داری روی رشد جنین و بهره هوشی او تاثیر دارد؟

در تحقیقی که به وسیله محققان دانشگاه شهید بهشتی به منظور تاثیرات درازمدت روزه‌داری مادران در ماه رمضان بر رشد مغزی جنین و بهره هوشی 98 کودک و نوجوان چهار تا 13 سال که مادرشان هنگام بارداری روزه گرفته بودند اندازه‌گیری شد مشخص شد که 30 روز روزه‌داری مادران حتی وقتی طول روز به طور متوسط 12 ساعت است تاثیر نامطلوبی روی بهره هوشی کودکان ندارد.

و روزه‌داری سبب کاهش وزن نوزادان نشده است. روزه‌داری اثر قابل‌توجهی روی رشد و جثه در هنگام تولد ندارد. البته شاید روزه‌داری بیش از 15 روز موجب کاهش وزن‌گیری مادر شود اما روی رشد جنین تاثیر چندانی ندارد.

از آنجایی که از برکات ماه مبارک رمضان فواید و تاثیرات معنویی آن است. بنابراین خانم باردار برای برخورداری از این سفره گسترده فیض الهی بهتر است که با انجام واجبات و مستحبات این ماه خود و فرزندش را در این فضای معنوی قرار دهد و با روزه‌گیری واقعی برنامه‌ریزی صحیح برای تغذیه خود داشته باشد. استراحت کافی و روزه‌داری به روزهای خاص و ایام قدر محدود کند و سعی کند هر چه بیشتر از برکات این ماه برخوردار شود.

آیا مادرانی که ویار دارند می‌توانند روزه بگیرند؟

با توجه به اینکه در ماه‌های اول بارداری عده‌ای از زنان دچار تهوع و ویار می‌شوند و در حالت عادی هم امکان مصرف وعده‌های غذایی را ندارند، روزه‌داری این مشکل را تشدید می‌کند و موجب کاهش سریع قندخون می‌شود.

در سه ماه اول بارداری که ویار دارند میل چندانی به غذا نداشته و دچار حالت تهوع شدید، افت فشار و کمبود قند هستند و نباید روزه بگیرند.

آیا مادران شیرده می‌توانند روزه بگیرند؟

علیرغم اهمیت شیر مادر برای شیرخواران به ویژه شش ماه اول زندگی، بسیاری از مادرانی که کودکان خود را شیر می‌دهند و در ماه رمضان روزه می‌گیرند، به علت نگرانی از این امر که روزه‌داری آنان منجر به کاهش حجم شیر یا کمبود مواد مغذی موجود در شیر شود، در هنگام روزه‌داری تعداد دفعات شیردهی به کودکان را کم کرده و یا از غذای کمکی برای او استفاده می‌کنند.

روزه‌داری زنان شیرده در صورت رعایت برنامه غذایی مناسب در رشد کودک اختلالی ایجاد نمی‌کند.

البته مادران در شش ماهه اول شیردهی نباید روزه بگیرند زیرا کودک وابسته به شیرمادر است و گرسنگی طولانی‌مدت مادر در رشد کودک اختلال ایجاد می‌کند.

رژیم غذایی مادران شیرده باید از پروتئین، کلسیم و آهن و انواع ویتامین‌ها باشد که در غیر این صورت رشد کودک و سلامت مادر به خطر می‌افتد.

در صورتی که روزه‌داری موجب کاهش شیر آنان شود نباید روزه بگیرند. به مادران شیرده که پس از شش ماهگی فرزندشان روزه می‌گیرند توصیه می‌شود هنگام افطار و سحر از موادغذایی سرشار از آهن، گوشت، حبوبات، کلسیم شیر و لبنیات مصرف کنند البته مادران شیرده باید توجه کنند که کاهش وعده‌های غذایی طی روزه‌داری موجب کاهش حجم شیر می‌شود که متعاقب آن شیر مورد نیاز نوزاد تامین نمی‌شود. بنابراین روزه‌داری برای مادری که کودکش کاملا متکی به شیر مادر است توصیه نمی‌شود. به همین علت متخصصان توصیه می‌کنند زنان در شش ماه اول شیردهی نباید روزه بگیرند چون کودک وابسته به شیرمادر است و گرسنگی طولانی‌ مادر شیرده در رشد کودک اختلال ایجاد می‌کند.

اما زنان شیرده می‌توانند پس از شش ماهگی کودک و زمانی که او از تغذیه کمکی استفاده می‌کند روزه بگیرند.

این مادران باید در هنگام سحر از شیر و مایعات استفاده کنند چون کمبود مایعات سبب کاهش حجم شیر می‌شود. علاوه بر این از انجام فعالیت‌های سنگین هم باید اجتناب کنند.

به یاد داشته باشید که شما بیش از هر کس دیگری حتی پزشکتان می‌توانید ارزیابی کنید که روزه برای شما و فرزندانتان مضراست یا نه؟ و مطمئن باشید که شرع مقدس‌ اسلام این تکلیف را به خود شخص واگذار کرده است که اگر برای او ضرر دارد می‌تواند با اطاعت از فرمان الهی مبنی بر اجتناب از مضرات، روزه‌های قضا را به شرایط بهتر جسمانی موکول کند و تلاش نماید در ایام ماه مبارک با انجام ادعیه و مستجبات و واجبات دیگر و اجتناب از محرمات یکی از مخلص‌ترین روزه‌داران الهی باشید.

رابطه زناشویی پس از زایمان

رابطه زناشویی پس از زایمان

بعد از زایمان، تا چه مدتی محدودیت و منع رابطه زناشویی وجود دارد؟ پاسخ را از دکتر ملک‌منصور اقصی، متخصص زنان و زایمان بشنوید.

خیلی از همسران تصور می‌کنند پس از زایمان باید تا هفته‌ها رابطه زناشویی نداشته باشند؛ چون ممکن است برقراری چنین رابطه‌ای باعث آسیب به مادر شود. باور غلط دیگری که در این مورد رواج دارد، بهتر بودن سزارین نسبت به زایمان طبیعی برای برقراری رابطه زناشویی بعد از آن است. البته بعضی اوقات هم مشغولیت بچه‌داری باعث می‌شود که زوج‌ها خودشان و یا رابطه زناشویی‌شان را فراموش کنند که این نکته هم می‌تواند در درازمدت عوارض نامطلوبی بر روابط زوجین بگذارد. درباره این موارد با دکتر ملک‌منصور اقصی، متخصص زنان و زایمان و استاد دانشگاه تهران گفتگو کرده‌ایم...

بعد از زایمان، تا چه مدتی محدودیت و منع رابطه زناشویی وجود دارد؟

در یک مدت زمان خاص پس از زایمان، توصیه ما این است که رابطه زناشویی وجود نداشته باشد و علت آن هم این است که می‌خواهیم محل چسبندگی جفت ترمیم پیدا کند چون مثل یک زخم باز می‌ماند. جفت از دیواره کنده شده و خو‌ن‌ریزی‌های معمول بعد از زایمان، از همین محل است. تا این زخم ترمیم پیدا نکرده، بهتر است رابطه‌ زناشویی نداشته باشند. این زمان حدود 3 هفته طول می‌کشد. در قدیم می‌گفتند تا 6 هفته. اما امروز می‌گویند تا 3 هفته هم کفایت می‌کند.

آیا این مدت برای زایمان طبیعی و سزارین فرق دارد؟

مسلما شرایط زایمان طبیعی و سزارین باهم فرق می‌کند. اگر زایمان طبیعی باشد چون در محل، ممکن است برش و بخیه زده شده باشد و این زخم در طول 2 هفته بهبود پیدا می‌کند، چنانچه مشکل خاصی پیدا نکند، همین 3 هفته کافی است.

در مورد سزارین چه طور؟

بستگی دارد به نوع سزارینی که انجام شده است. اگر همراه با چسبندگی زیاد یا بروز عفونت باشد، ممکن است رابطه‌ زناشویی همراه با درد باشد. یعنی پس از رابطه‌ زناشویی، زن یک درد مبهمی در ناحیه لگن خود حس می‌کند. در حقیقت، با حرکت احساس درد می‌کند. بالاخره سزارین یک برش است. شکم باز شده و دست خورده، در بهترین شرایط هم سزارین تا حدی چسبندگی ایجاد می‌کند. بنابراین زایمان طبیعی از این جهت بهتر است و برخلاف تصور عوام که فکر می‌کنند سزارین برای رابطه زناشویی‌شان بهتر است، باید اشاره شود که پس از یک زایمان طبیعی و سالم، رابطه زناشویی در مقایسه با سزارین مطلوب‌تر است.

آیا این چسبندگی، به غیر از درد محدودیت دیگری هم برای رابطه زناشویی ایجاد می‌کند؟

نه، فقط همان درد را ایجاد می‌کند. پس از زایمان نکته‌ دیگری که وجود دارد، زمانی است که مادر شیر می‌دهد. در این شرایط فعالیت تخمدان‌ها متوقف شده و این می‌تواند باعث کم شدن ترشحات واژن و خشکی آن شود. اگر زن چنین احساسی را دارد، بهتر است از ژل‌های لوبریکانت استفاده کند که محلول در آب است.

برخی خانم‌ها تصور می‌کنند بعد از زایمان طبیعی ممکن است نتوانند مثل قبل رابطه زناشویی برقرار کنند. آیا چنین تصوری درست است؟

یکی از تغییرات فیزیولوژیک که در طول بارداری اتفاق می‌افتد هیپرتروفی یا افزایش حجم دستگاه تناسلی است؛ یعنی یک مقداری بافت بزرگ‌تر و متورم‌تر می‌شود. خود کانال زایمانی نیز بازتر می‌شود. رحمی که قبلا 100 گرم بوده حالا می‌شود 1000 گرم. بعد از زایمان، تمام این تغییرات طی 6 هفته بر می‌گردد به حالت عادی. پس تغییرات چندانی برای اندام‌ها برای طولانی مدت اتفاق نمی‌افتد.

در جایی می‌خواندم که برای پیشگیری از تغییر شکل‌های مختصری که ممکن است بعد از بچه‌دار شدن اتفاق بیفتد، تمرین‌هایی وجود دارد. آیا این حرف درست است؟

بله، تمرین عضلات کف لگن، ورزشی است که حتی برای خانم‌هایی که باردار نیستند، می‌تواند رضایت ناشی از رابطه زناشویی را افزایش دهد. برای خانم‌هایی که اختلالات جسمی دارند و یا دیر به ارگاسم می‌رسند، توصیه می‌شود در طول روز مرتب این عضلات را تقویت کنند. برای تقویت، عضلات را باید به صورت متناوب منقبض و منبسط کنند. ابتدا نیز این کار را با دفعات کم شروع کرده و کم کم آن را افزایش دهند. طول مدت انقباض و انبساط را هم می‌توانند افزایش دهند. به عنوان مثال اول 3 ثانیه، و بعد کم کم مدت را تا 10 ثانیه افزایش دهند. این تمرین حتی برای دوران یائسگی که عضلات کف لگن ضعیف می‌شوند نیز مفید است البته توصیه می‌شود که در دوران بارداری نیز خانم‌ها این کار را انجام دهند.

بسیاری از خانم‌ها پس از زایمان و در زمان شیر دادن، از ترس باردار شدن ترجیح می‌دهند که رابطه زناشویی نداشته و یا در حداقل ممکن داشته باشند. روش درست برای جلوگیری در این دوران چیست؟

توصیه می‌کنیم که خانم‌ها هفته‌ ششم پس از زایمان به مراکز بهداشت مراجعه کنند. مشاور با توجه به شرایطی که زن و مرد دارند روش قابل اطمینانی را برای جلوگیری به آنها معرفی می‌کند چرا که فقط 40 روز اول پس از زایمان احتمال بارداری وجود ندارد و بعد از آن به علت احتمال حاملگی، جلوگیری صورت بگیرد